σρούτι

το, Ν

άκλ.

1. το σώμα τών ινδουιστικών ιερών κειμένων που θεωρείται ότι προήλθε «εξ αποκαλύψεως» και περιλαμβάνει τις τέσσερεις βέδες, τις βραχμάνες, τις αραννάκες και τις ουπανισάδες

2. μουσ. (στην ινδική και πακιστανική μουσική) το μικρότερο τονικό διάστημα που μπορεί να γίνει αντιληπτό, και το οποίο αποτελεί το 1/22 τής οκτάβας.